ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Οι εναλλακτικές «θεραπείες» αποτελούν εφαρμογή στον χώρο της υγείας αντιλήψεων των ανατολικών θρησκειών και της «Νέας Εποχής του Υδροχόου», και γι’ αυτό θα έπρεπε να ονομάζονται «Ιατρική της Νέας Εποχής». Οι οπαδοί της πιστεύουν πως όλα είναι ενέργεια, όλα είναι Ένα και όλα είναι θεός. Με βάση αυτήν την αρχή διδάσκουν πως ο άνθρωπος όταν ανακαλύψει τον «Θεό-Εαυτό» του, μπορεί να ενεργοποιήσει τις απόκρυφες δυνάμεις που έχει και να αυτοθεραπευτεί. Η αυτοθεραπεία, σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, σημαίνει το «ξεμπλοκάρισμα» της ενέργειας.
Η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι καθόλα αντίθετη με το είδος των εναλλακτικών «θεραπειών». Ήδη από το 1997, και συγκεκριμένα στην διάρκεια της Θ’ Συνδιάσκεψης εντεταλμένων Ορθόδοξων Εκκλησιών (8-13/10/1997), πάρθηκε επίσημα η απόφαση πως οι εναλλακτικές τεχνικές αποτελούν ανορθόδοξες θεραπευτικές μεθόδους. Η επίσημη θέση των θεολόγων εναρμονίζεται με των ιατρών στο ότι η εναλλακτική ιατρική, και συγκεκριμένα η ομοιοπαθητική και ο βελονισμός, έχουν μικρά αποτελέσματα είτε γιατί δρουν ως placebo είτε γιατί εφαρμόζονται «επιτυχώς» σε εκ των πραγμάτων αυτοϊώμενα ιατρικά προβλήματα.
Δυστυχώς, οι λάτρεις των εναλλακτικών τεχνικών απογοητεύτηκαν από μια τέτοια συμμαχία. Είναι γεγονός πως η Ελλάδα αποτελεί ένα προπύργιο της Ορθοδοξίας και το θρησκευτικό αίσθημα είναι έντονο στους πολίτες. Συνεπώς, η προώθηση τέτοιων τεχνικών θα είχε μικρή διεισδυτικότητα στους χριστιανούς. Το πρόβλημα όμως ξεπεράστηκε με έντεχνο, διπλό, τρόπο. Οι εναλλακτικοί άφησαν να διαρρεύσει η «πληροφορία» πως η ομοιοπαθητική εισήρθε στον ελληνικό χώρο από μοναχούς ρωσικής μονής στο Άγιο Όρος. Έκτοτε κυκλοφορούν «αποκαλύψεις» περί παρασκευής και χρήσης από μοναχούς, ομοιοπαθητικών φαρμάκων κατασκευασμένων από βότανα και υποτιθέμενων «συμβουλών», από ασκητές, για την θεραπευτική τους αξία. Ο μύθος αυτός όμως έχει ήδη καταρριφθεί, πρόκειται απλά για διαστρέβλωση των λόγων των πατέρων και των μοναχών. Επιπλέον, οι σύγχρονοι μάγοι της εναλλακτικής φροντίζουν να προωθούν τις «θεραπείες» τους προβάλλοντας συγχρόνως εικόνες και κείμενα της χριστιανικής πίστης. Ο στόχος είναι εύκολος και επιρρεπής: Θρησκευόμενα άτομα με έλλειψη θρησκευτικής παιδείας και γνώσης της επιστημονικής τεκμηρίωσης.
Ποια όμως είναι η επίσημη θέση της Εκκλησίας; Σύμφωνα λοιπόν με εγκεκριμένους θεολόγους, η θεραπεία μιας σωματικής νόσου δεν μπορεί να επιτευχθεί με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, τον βελονισμό, την ρεφλεξολογία ή άλλο μέσο της εναλλακτικής «θεραπείας». Απεναντίας, η ιατρική είναι η σωτήριος δύναμη όπως αναφέρουν και τα ιερά κείμενα. Σύμφωνα με το βιβλίο Σοφία Σειράχ (λη΄, 1) ο Θεός «έκτισε ιατρόν» προς τον οποίο πρέπει να καταφεύγει ο ασθενής εκτιμώντας τις διαγνωστικές και θεραπευτικές ικανότητές του, τις οποίες απέκτησε με την σπουδή στην ιατρική επιστήμη. Όσοι, από την άλλη, εμπιστεύονται τις εναλλακτικές «θεραπείες» πρέπει να γνωρίζουν τις ενδεχόμενες συνέπειες που είναι η ψυχοκινητική διαταραχή λόγω της αποκρυφιστικής βάσης των συγκεκριμένων τεχνικών, οι παρενέργειες εξαιτίας της εγκατάλειψης των ενδεδειγμένων ιατρικά θεραπειών, η επιδείνωση της υγείας και ο θάνατος.
Οι εναλλακτικές «θεραπείες», όπως Αγιουβέρδα, Αρωματοθεραπεία, Βελονισμός, Βιοενεργειακές θεραπείες, Βιοσυντονισμός, Κρανιοϊερά θεραπεία, Ομοιοπαθητική, Ρέικι, Ρεφλεξολογία, Σιάτσου στηρίζονται σε κοσμοθεωριακό υπόβαθρο που είναι ασυμβίβαστο με την Ορθόδοξη πίστη. Τα χαρακτηριστικά τους είναι τα εξής:
Είναι αυθαίρετες.
Προβάλλουν έναν θεραπευτή μάγο.
Βασίζονται σε μια μεταφυσικής τάξης ενέργεια των ανατολικών φιλοσοφιών και θρησκειών.
Δεν έχουν καμία σχέση με την επιστήμη.
Συγκεκριμένα, το ΡΕΙΚΙ είναι μια αποκρυφιστική πρακτική αφού, οι μυημένοι «θεραπευτές», έρχονται σε επαφή με «οδηγούς» πνεύματα που κατευθύνουν τη θεραπευτική ενέργεια. Η ΓΙΟΓΚΑ δεν είναι θεραπεία, όπως παραπλανητικά διατυμπανίζεται. Είναι αποκρυφιστική μέθοδος «θανάτου και φυγής» από τον κόσμο της φθοράς. Τέλος, ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ είναι αντίθετος με την χριστιανική πίστη γιατί προσπαθεί να πείσει τον άνθρωπο ότι είναι ο ίδιος ο Θεός, αρκεί να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του.
Δυστυχώς, πολλοί «θεραπευτές» και ασθενείς χριστιανοί ακολουθούν τις εναλλακτικές «θεραπείες» χωρίς να παραδέχονται τον αποκρυφιστικό τους χαρακτήρα. Πολλοί είναι επίσης εκείνοι που δεν είναι μυημένοι και μέτοχοι των θεωριών τους αλλά απλά ισχυρίζονται πως «λειτουργεί» η εκάστοτε μέθοδος. Σε ό,τι αφορά, όμως, την επιστημονική και νομική πλευρά της προσπάθειας διάδοσής τους υπάρχουν τα εξής δεδομένα. Καταρχήν, οι εναλλακτικές τεχνικές στηρίζονται σε μυθώδη δεδομένα και χαρακτηρίζονται από επίσημους φορείς ως ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ. Επίσης, όσοι εναλλακτικοί προσπαθούν με διάφορους τρόπους να επηρεάσουν την θρησκευτική συνείδηση των ασθενών ασκούν προσηλυτισμό ο οποίος συνιστά αξιόποινη πράξη.
Με αφορμή, λοιπόν, τις Άγιες Μέρες του Πάσχα, ας γίνει μια προσπάθεια εκ μέρους των χριστιανών να κατανοήσουμε την ασυμβατότητα του νοήματος στης Σταυρικής Θυσίας με τον τσαρλατανισμό των εναλλακτικών τεχνικών. Πρέπει να διαλέξουμε: Ή το ένα ή το άλλο. «ΟΥΔΕΙΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΔΥΣΙ ΚΥΡΙΟΙΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙΝ. Η ΓΑΡ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΜΙΣΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙ, Η ΕΝΟΣ ΑΝΘΕΞΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΥ ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΣΕΙ. ΟΥ ΔΥΝΑΣΘΕ ΘΕΩ ΔΟΥΛΕΥΕΙΝ ΚΑΙ ΜΑΜΩΝΑ» (Ματθαίος. 6,24)
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!