ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΡΟΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ
Οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων και οι μαραθωνοδρόμοι καταπονούν τον οργανισμό τους στην διάρκεια των αγώνων. Ακόμα και με την κατάλληλη προετοιμασία, οι μαραθωνοδρόμοι παραπατούν στην ζώνη τραυματισμού έχοντας ταλαιπωρημένες αρθρώσεις και μύες.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Kidney παρατηρούνται προσωρινές νεφρικές διαταραχές στους μαραθωνοδρόμους αμέσως μετά το αγώνισμα. Καταγράφηκαν μεταβολές στα επίπεδα του νατρίου και της ουρίας όπως και επιβαρύνσεις του ανοσοποιητικού συστήματος. Το πρόβλημα εμφανίζεται στα 2/3 των αθλητών. Η διαταραχή ξεκινά στην διάρκεια του αγώνα, φτάνει στο σημείο αιχμής 1 ημέρα μετά τον μαραθώνιο και ο οργανισμός επανέρχεται στην φυσιολογική του κατάσταση 2 μέρες μετά. Αν και όπως επισημαίνεται, οι συγκεκριμένες διαταραχές είναι φυσιολογικές, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πρόκλησης σοβαρών προβλημάτων σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση και σε άτομα κάποιας μεγαλύτερης ηλικίας.
Επίσης, κάποιοι αθλητές μετά τον αγώνα αισθάνονται να κρυώνουν και εμφανίζουν πυρετό ενώ συχνά παρατηρείται προσωρινή μείωση του ύψους και του βάρους λόγω της απώλειας υγρών. Ένα μεγάλο λάθος που γίνεται από τους μαραθωνοδρόμους, που αγωνίζονται χωρίς ιατρικές οδηγίες, είναι η λήψη μεγάλης ποσότητας υγρών για αντικατάσταση των όσων έχασαν στην διάρκεια του αγώνα. Οι αθλητές τότε εμφανίζουν υπονατριαιμία με συμπτώματα την ναυτία, τη ζάλη, την σύγχυση και τον πονοκέφαλο.
Μία άλλη λανθασμένη τακτική που την εφαρμόζει το 30% των δρομέων είναι η λήψη αναλγητικών πριν τον μαραθώνιο για να περιορίσουν διάφορους πόνους που προϋπάρχουν και τους ταλαιπωρούν. Τα φάρμακα που στην συντριπτική πλειοψηφία χρησιμοποιούνται είναι η δικλοφενάκη (π.χ. Voltaren), η ασπιρίνη και η ιβουπροφένη (π.χ. Brufen, Νurofen, Αlgofren). Δυστυχώς το 50% των αθλητών τα χρησιμοποιούν πριν τον μαραθώνιο χωρίς ιατρική συνταγή. Το αποτέλεσμα είναι ότι το 13% των αθλητών που πήραν παυσίπονα να εμφανίζουν πόνο, μυϊκές κράμπες και μικρούς κολικοειδείς πόνους. Το ποσοστό του κινδύνου εμφάνισης των συγκεκριμένων παρενεργειών τριπλασιάζεται όσο αυξάνεται και η δόση του αναλγητικού φαρμάκου.
Τέλος, αποτελεί παγιωμένη τακτική, αλλά από ιατρικής πλευράς παντελώς λανθασμένη, η παρουσία φυσικοθεραπευτών, γυμναστών και μασέρ που παρέχουν υπηρεσίες μάλαξης στους αθλητές αμέσως μετά τον τερματισμό τους. Ως επιχείρημα προβάλλονται μελέτες που δείχνουν την ευεργετική επίδραση του μασάζ λίγη ώρα μετά την εφαρμογή του. Οι μελέτες όμως βρίθουν επιστημονικής αναξιοπιστίας και μεροληπτικών σφαλμάτων (bias) λόγω του τρόπου σχεδιασμού τους. Η μάλαξη, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Journal of the American College of Sports Medicine, είναι ευεργετικό όταν γίνεται 2 ΩΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ και όχι αμέσως μετά την λήξη του. Η εξήγηση είναι απλή, μέσω της φυσιολογίας του ανθρώπινου οργανισμού και την δίνει η ιατρική επιστήμη. Όταν λοιπόν η μάλαξη εφαρμόζεται τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή έχει θετικά αποτελέσματα, ειδικά την επόμενη ημέρα που οι αθλητές αισθάνονται περίφημα. Όταν όμως εφαρμόζεται αμέσως μετά τον τερματισμό του αγώνα, τότε οι αθλητές υποφέρουν από πόνους και η κατάσταση αυτή τους αποτρέπει από την συμμετοχή τους ξανά στο συγκεκριμένο αγώνισμα.
Ο αθλητισμός προσφέρει υγεία, αρκεί να γίνεται σωστά. Πριν αρχίσετε να συμμετέχετε σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων συμβουλευτείτε τον προσωπικό σας ιατρό που γνωρίζει το ατομικό σας ιστορικό και είναι σε θέση να σας παροτρύνει, να σας αποτρέψει αν απαιτείται, και να σας συμβουλέψει ώστε να χαρείτε την συμμετοχή σας στον αγώνα. Μην λειτουργείτε αυτόβουλα και πολύ περισσότερο επηρεασμένοι από αναρμόδιους που οι γνώσεις τους υπολείπονται του ιατρού σας.