Ο ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΟΥΣ

Οι ερευνητές, μέσω μελετών, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο εξατομικευμένος χαρακτήρας του χρόνιου πόνου, αναπόφευκτα, έχει δυσμενείς συνέπειες τόσο στους ασθενείς όσο και στα οικεία τους πρόσωπα. Χρησιμοποιώντας ειδικό εργαλείο που αφορούσε στην ενσυναίσθηση και τον πόνο, μελέτησαν κάποια χαρακτηριστικά των ασθενών και των φροντιστών τους και στη συνέχεια προσπάθησαν να βρουν συσχετίσεις με την εκδήλωση ψυχολογικών συμπτωμάτων.

Πράγματι, φαίνεται πως οι συγγενείς των ασθενών επηρεάζονται σημαντικά όπως αποδεικνύεται από τα εξής συμπεράσματα:

1. Το επίπεδο της έντασης και της σοβαρότητας του πόνου του πάσχοντα σχετίζεται με την εμφάνιση κατάθλιψης στους συζύγους των ασθενών.

2. Όσοι σύντροφοι είχαν βιώσει και εκείνοι χρόνιο πόνο κατανοούσαν καλύτερα την κατάσταση του δικού τους ανθρώπου αλλά εμφάνιζαν μεγαλύτερα ποσοστά κατάθλιψης.

3. Οι φροντιστές των ασθενών με χρόνιο πόνο υπέφεραν περισσότερο από κατάθλιψη από τους συντρόφους των διαβητικών που κατείχαν την πρώτη θέση στο συγκεκριμένο θέμα.

Εκτός όμως από την κατάθλιψη, ο χρόνιος πόνος φέρεται ως αιτιολογικός παράγοντας μιας σωρείας και άλλων αρνητικών επιδράσεων στην κοινωνική ζωή και τις διαπροσωπικές σχέσεις των μελών της οικογένειας. Η κοινωνική απομόνωση, η ένταση στον επαναπροσδιορισμό των ρόλων των μελών της οικογένειας, η μειωμένη σεξουαλική διάθεση και τα αισθήματα θυμού, δυσαρέσκειας, ανησυχίας και μελαγχολίας που βιώνουν οι σύντροφοι των ασθενών είναι αδιαμφισβήτητα δεδομένα, με βάση τις έρευνες.

Αν και απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να διευκρινιστεί ο μηχανισμός της πρόκλησης των συγκεκριμένων ψυχολογικών εκδηλώσεων, είναι σαφές πως απαιτείται εκπαίδευση των φροντιστών για τη διαχείριση της κατάστασης του ασθενή τους. Αν και υπάρχουν οργανωμένες ομάδες επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων που προσπαθούν να βοηθήσουν τα μέλη της οικογένειας ώστε να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της ζωής τους και στην αποδοχή της χρονιότητας της κατάστασης, υπάρχουν πολλά προβλήματα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, κάποια νοσήματα που προκαλούν χρόνιο πόνο δεν μπορούν να είναι διαχειρίσιμα από τους συγγενείς λόγω της φύσης της πάθησης, της απουσίας εκπαίδευσης αλλά και της αδυναμίας πρόσβασης σε μονάδες δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα που μπορούν να συνεισφέρουν.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Οι συγγενείς απελπίζονται καθώς διακατέχονται από το αίσθημα της έλλειψης βοήθειας και εγκαταλείπουν. Οι ασθενείς στερούνται της υποστήριξης και πολλές φορές της σωστής αναλγητικής αγωγής και το οικογενειακό περιβάλλον βυθίζεται στην κατάθλιψη που με τη σειρά της επιφέρει προβλήματα υγείας.