ΠΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΗ

Τα έντομα, και γενικά όλα τα ζωύφια και οι οργανισμοί, με τα οποία ο άνθρωπος μπορεί να έχει μια δυσάρεστη και επώδυνη επαφή και εμπειρία στην διάρκεια του καλοκαιριού είναι συνήθως τα εξής: αράχνες, ψύλλοι μύγες, κοριοί, κουνούπια, τσιμπούρια, μέδουσες, μέλισσες, σφήκες, ψείρες, φίδια, σκνίπες και αχινοί. Δεν αντιδρούν όλα με πανομοιότυπο τρόπο. Μερικά τσιμπούν, άλλα προκαλούν δήγμα ενώ αρκετά προκαλούν πόνο απλά και μόνο με την επαφή. Η επιθετική τους συμπεριφορά εξαρτάται από το είδος τους. Κάποια το κάνουν λόγω άμυνας και άλλα για να εξασφαλίσουν τροφή. Επίσης, το αν προκαλούν άμεσα πόνο εξαρτάται από το είδος τους. Τα δηλητηριώδη, όπως η μέλισσα, προκαλούν πάντα πόνο ενώ όσα δεν φέρουν δηλητήριο προκαλούν άλλα ανώδυνα συμπτώματα ή πόνο σε μικρή ένταση. Επιπλέον, δεν λειτουργούν όλα με τον ίδιο τρόπο. Πολλά τσιμπούν και τα συμπτώματά τους γίνονται αμέσως αντιληπτά. Ο πόνος κάνει αισθητή την παρουσία του από την πρώτη στιγμή και υποχωρεί σε λεπτά ή ώρες. Αντίθετα, εκείνα που προκαλούν δήγμα, συνήθως, περνούν αρχικά απαρατήρητα. Η δράση τους εμφανίζεται μετά από μέρες.

Εκτός, όμως, από τον πόνο, τα τσιμπήματα προκαλούν και άλλα συμπτώματα όπως ερυθρότητα, εξανθήματα και κνησμό. Σε αρκετές περιπτώσεις εμφανίζονται μολύνσεις όπως και αλλεργικές αντιδράσεις. Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η ιατρική συμβουλή που θα καθοδηγήσει τον ασθενή στην καλύτερη διαχείριση του προβλήματος. Επειδή, όμως, ο πόνος είναι το πρωταρχικό σύμπτωμα, και το πλέον δυσάρεστο, υπάρχουν κάποιες οδηγίες για να καταπραϋνθεί άμεσα πριν την ιατρική παρέμβαση. Η πρώτη ενέργεια είναι ο καλός καθαρισμός της πληγείσας περιοχής με τρεχούμενο κρύο νερό και σαπούνι. Εξαίρεση αποτελούν ο αχινός και η μέδουσα. Στην περίπτωση του αχινού χρησιμοποιούμε ζεστό νερό ενώ στην μέδουσα θαλασσινό νερό αποκλειστικά. Στη συνέχεια τοποθετούμε ένα κρύο επίθεμα ή πάγο για 10 λεπτά περίπου εκτός από τις περιπτώσεις του δήγματος φιδιού. Στη συνέχεια, η λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων με αναλγητική δράση συνεισφέρει ανακούφιση και ύφεση της φλεγμονής. Ωστόσο, θα πρέπει να γίνεται με ιατρική οδηγία για καλύτερη και ασφαλή αναλγησία.

Πριν, όμως, καταλήξουμε στην αντιμετώπιση ενός τσιμπήματος, είναι προτιμότερο να γνωρίζουμε τους τρόπους αποφυγής του. Αν και είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τα τσιμπήματα, θα ήταν φρόνιμο να μην τα προκαλούμε και οικειοθελώς. Πρωταρχικά, συστήνεται το σώμα να είναι όσο το δυνατό λιγότερο ακάλυπτο σε περιοχές με αυξημένη πιθανότητα παρουσίας εντόμων. Επίσης, καλό είναι να αποφεύγονται τα έντονα χρώματα στα ρούχα και τα αρώματα στην εξοχή γιατί προσελκύουν τα έντομα. Σε περιοχές με βλάστηση χρησιμοποιούμε κλειστά παπούτσια με κάλτσες και δεν αφήνουμε ακάλυπτα τα χέρια λόγω ύπαρξης φιδιών. Στον περίβολο της οικίας, φροντίζουμε ώστε να μην υπάρχουν στάσιμα νερά και μεριμνούμε για το κλάδεμα των δέντρων και την αποψίλωση των χορταριών. Τοποθετούμε προστατευτικά πλέγματα στα παράθυρα, χρησιμοποιούμε εντομοαπωθητικά και εάν είναι απαραίτητο γίνεται απεντόμωση στον χώρο της οικίας. Δεν αφήνουμε εκτεθειμένα τρόφιμα και σκουπίδια και φροντίζουμε για την κτηνιατρική φροντίδα των κατοικίδιων.

Οι ίδιες συστάσεις ισχύουν και για τα παιδιά που, συνήθως, το καλοκαίρι παίζουν σε ανοικτούς χώρους, ενίοτε χωρίς επίβλεψη, και με άγνοια των κινδύνων. Είναι βασικό να δραστηριοποιούνται σε όσο το δυνατό ελεγμένο χώρο για την αποφυγή δυσάρεστων συμβάντων από τσιμπήματα. Η μέριμνα δεν αποτελεί υπερπροστασία αλλά καθήκον.