ΚΑΝΝΑΒΗ: ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Η κάνναβη είναι ένα φυτό που περιέχει χημικές ουσίες που καλούνται κανναβινοειδή. Μερικές από αυτές είναι ψυχοδιεγερτικές, επηρεάζουν την λειτουργία του εγκεφάλου και τροποποιούν τη διάθεση του χρήστη. Η κάνναβη μπορεί να χρησιμοποιηθεί με το κάπνισμα, την εισπνοή και την κατανάλωση τροφών και ροφημάτων όπως το τσάι, τα γλυκά και τα αρτοσκευάσματα. Εκτός από τις ουσίες που περιέχονται στο φυτό υπάρχουν και συνθετικά κανναβινοειδή που παράγονται στο εργαστήριο. Κάποια διατίθενται για θεραπευτική χρήση ενώ άλλα είναι παράνομα αλλά, ωστόσο, πολύ δημοφιλή τα τελευταία χρόνια και με ισχυρότερες επιδράσεις από την κάνναβη.

Η χρήση της μαριχουάνας για ιατρικούς σκοπούς είναι σαφώς περιορισμένη καθώς οι μελέτες με ισχυρή αξιοπιστία συστήνουν την χορήγηση της μαριχουάνας μόνο για την ελάττωση των μυϊκών σπασμών στα πλαίσια της πολλαπλής σκλήρυνσης και της ναυτίας και εμετού μετά την χημειοθεραπεία. Εντούτοις, λόγω ορισμένων ευεργετικών επιδράσεων, η χρήση της είναι ευρύτερη όπως για την ανακούφιση του πόνου, την αύξηση της όρεξης και την μείωση του άγχους. Παράλληλα με τα θετικά αποτελέσματα, η κάνναβη έχει δυσάρεστα κλινικά σημεία όπως ταχυπαλμία, υπόταση, καθυστερημένη πέψη, ερεθισμένα μάτια, ξηροστομία, υπνηλία, παραισθήσεις και παράνοια.

Το σημαντικότερο, όμως, πρόβλημα στην χρήση της κάνναβης είναι πως το 10% των ατόμων που την καπνίζουν αναπτύσσουν εθισμό ενώ το 30% των περιστασιακών χρηστών «φλερτάρουν» με τα κριτήρια ένταξής τους στην ομάδα των εθισμένων. Συνήθως, η επικίνδυνη ηλικιακά περίοδος για την γνωριμία με την κάνναβη είναι το μέσο και το τέλος της εφηβείας. Προβληματισμό δημιουργούν, επίσης, ορισμένες μελέτες γενετιστών που αναφέρουν πως υπάρχουν ενδείξεις ότι ο εθισμός στην κάνναβη είναι κληρονομικός. Κάποιες άλλες έρευνες ισχυρίζονται ότι ορισμένοι γενετικοί παράγοντες σχετίζονται με τον αυξημένο κίνδυνο εξάρτησης από την μαριχουάνα. Ωστόσο, είναι απαραίτητη η έρευνα στον συγκεκριμένο τομέα για την πλήρη γνώση της συσχέτισης εξάρτησης στα κανναβινοειδή και γενετικής.

Ένα επιπρόσθετο πρόβλημα που υφίσταται είναι το φαινόμενο της ανοχής και εξάρτησης που εμφανίζουν όσοι είναι τακτικοί έως υπερβολικοί χρήστες. Οι συγκεκριμένοι ασθενείς αναζητούν ολοένα και πιο αυξημένες δόσεις προκειμένου να αισθανθούν τα ίδια αποτελέσματα. Η εφηβεία, όμως, αποτελεί μια απαγορευτική περίοδο για τον πειραματισμό στην μαριχουάνα λόγω την μεγάλων αλλαγών που συντελούνται στον εγκέφαλο των παιδιών. Η χρήση της κάνναβης στην συγκεκριμένη ηλικία έχει συσχετιστεί με τον κίνδυνο εμφάνισης σχιζοφρένειας. Επιπλέον, η συνήθεια της μακρόχρονης χρήσης κάνναβης, μέσω καπνίσματος, προκαλεί βλάβες στους πνεύμονες και νευροψυχολογικά προβλήματα,όπως διαταραχές στη μνήμη και στην προσοχή. Ακόμα, όμως, και αν γίνει κατανοητή η αρνητική επίδραση της κάνναβης στους χρήστες, υπάρχει πάντα το πρόβλημα του στερητικού συνδρόμου στην προσπάθεια διακοπής των συγκεκριμένων ουσιών. Η ευερεθιστότητα, η αδιάκοπη κίνηση και οι διαταραχές του ύπνου αποτελούν συνήθη συμπτώματα.

Αναπόφευκτα, λοιπόν, και οι χρήστες της κάνναβης αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της διαταραχής χρήσης της. Πρόσφατα, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία έχει οριοθετήσει συγκεκριμένα κριτήρια ούτως ώστε να υπάρχει η δυνατότητα αξιολόγησης και χαρακτηρισμού ενός ασθενή ως εθισμένου στην κάνναβη. Στη συνέχεια, οι ασθενείς θα χρειαστούν έναν συνδυασμό φαρμακευτικών ουσιών και προγραμμάτων διαχείρισης συμπεριφοράς για να καταφέρουν την απεξάρτηση από την κάνναβη και τα προϊόντα της.

Αποτελεί κοινό σημείο αναφοράς η ανάγκη διενέργειας περαιτέρω κλινικών ερευνών για την εξαγωγή ασφαλών αποτελεσμάτων σχετικά με την συσχέτιση ευεργετικών θεραπευτικών αποτελεσμάτων και παρενεργειών της χρήσης μαριχουάνας. Με τα σημερινά δεδομένα είναι επισφαλής η κλινική τεκμηρίωση και επιφυλακτική η επιστημονική κοινότητα στον «ενθουσιασμό» στην χρήσης της κάνναβης