ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ

Το περπάτημα αποτελεί έναν ιδανικό τρόπο σωματικής δραστηριότητας που διατηρεί τον ασθενή, με χρόνιο πόνο, ενεργητικό και του επιτρέπει να ασχολείται σε όσα τον ενδιαφέρουν και τον ευχαριστούν. Επιπλέον, έχει το πλεονέκτημα της εκτέλεσής του με διαλείμματα και με προσαρμογή του χρόνου αλλά και της συχνότητας που γίνεται. Με αυτόν τον τρόπο, ο ασθενής ελαττώνει τα επώδυνα συμβάντα και έχει την αίσθηση του ελέγχου της ζωής του, διατηρώντας την άσκηση στο καθημερινό πρόγραμμά του αλλά χωρίς υπερβολές.

Ο βηματισμός είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στην ένταξη της δραστηριότητας στην ζωή του ασθενή με πόνο και δεν είναι τρόπος αποφυγής της άσκησης. Αντίθετα, βοηθά τον ασθενή να εξοικειώνεται με την άσκηση ώστε στη συνέχεια να ασχοληθεί και με άλλες δραστηριότητες. Παρόλα αυτά δεν γίνεται αυθαίρετα, καθώς αποτελεί μια χρονοεξαρτώμενη συνήθεια στην οποία καθορίζεται η χρονική της διάρκεια, η συχνότητα των επαναλήψεων αλλά και η διανυόμενη απόσταση.

Το περπάτημα, με βάση τις μελέτες, είναι ιδιαίτερα ευεργετικό στην χρόνια οσφυαλγία και στο σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης. Παρόλα αυτά, είναι ευνόητο, πως στα αρχικά στάδια προκαλεί μια ήπια επώδυνη ενόχληση λόγω της μη εξοικείωσης του ασθενή. Ο συγκριμένος πόνος σταδιακά υποχωρεί αλλά είναι σωστό, πριν ο ασθενής ξαναπερπατήσει, να καταγράφει σε ένα ημερολόγιο τα χρονικά όρια της άσκησης και την απόσταση που διανύει, χωρίς να εμφανιστεί πόνος. Στη συνέχεια, γίνεται επανάληψη του ίδιου προγράμματος για μια εβδομάδα ενώ έπειτα, συστήνεται η αύξηση του χρόνου, της απόστασης αλλά και των επαναλήψεων κατά 10%. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να σημειωθεί πως πρέπει να αποφεύγονται οι υπερβολές καθώς το περπάτημα αποτελεί φυσική δραστηριότητα που χαλαρώνει και δεν εντάσσεται στην συστηματική άσκηση. Ο βηματισμός δεν γίνεται με έντονο ρυθμό αλλά με ήπιο περπάτημα με αρκετά διαλείμματα.

Είναι απαραίτητο για έναν ασθενή με χρόνιο πόνο να μην απέχει από δραστηριότητες που τον διατηρούν σε εγρήγορση. Μια ιδανική επιλογή αποτελεί και το περπάτημα που γίνεται είτε μεμονωμένα είτε με παρέα. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξοικείωση με την άσκηση και η αποφυγή της αδράνειας που επιδεινώνει τον χρόνιο πόνο, καθιστά τον ασθενή δυσλειτουργικό και επιβαρύνει την γενική σωματική του κατάσταση αλλά και την ψυχολογική διάθεση.